«این کتاب، کندوکاوی اخلاقی است درباره‌ی هنر و نسبتش با جنگ و وقایع سده‌ی اخیر جهان به قلم تاریخ‌نگاری در حوزه‌ی ارتش که در کنار زندگی‌نامه‌ی شخصیت‌های نظامی و خاطرات سربازان جنگی، قلمروی هنر را نیز از نظر دور نداشته است. نویسنده در این کتاب، طبیعت جنگ را از جنگ جهانی گرفته تا جنگ علیه ترور با مفهوم و تخیل هنری، مهم‌ترین ابزار درک حقیقی‌ترین صورت ممکن زندگی، وامی‌کاود. هنر در نظر او امری ماندگار و عامل برقرای تعادل در جهانی آمیخته با وحشیگری است. به باور او هنرمند در مقام «واسطه‌ی اخلاق» می‌تواند شاهد عینی باشد، کسی که ما را به شناخت دیگران و به میانجی آن به بازشناخت خود فرامی‌‎خواند. هنر جنگ، رساله ای چینی در حوزه نظامی است که توسط سان تزو در قرن ششم قبل از میلاد در دوره ای میان بهار و پاییز نوشته شده است. این رساله 13 فصل دارد که هر فصل آن به یک جنبه از موضوعات مطرح در میدان رزم می پردازد. این کتاب یک اثر تعیین کننده در حوزه استراتژی و تاکتیک نظامی در زمان خودش بوده و هنوز هم یکی از متون اصلی به شمار می رود. هنر جنگ یکی از قدیمی ترین و موفق ترین کتاب ها درباره استراتژی نظامی است که بر روی تفکر جنگی مشرق زمین، تاکتیک های کسب و کار و .. تاثیر گذار بوده است. سان تزو بر اهمیت تثبیت موقعیت در استراتژی تاکید کرده و نشان داد که این موقعین تحت تاثیر دو چیز قرار دارد؛ یکی شرایط عینی و فیزیکی حاکم بر میدان و دیگری شرایط ذهنی و تفکرات بازیگران رقیب در میدان. او عقیده داشت استراتژی یک برنامه مدون و از پیش تعیین شده نیست که بر روی کاغذ پیاده و طبق آن اجرا شود بلکه باید بر اساس نیازها و شرایط متغیر حاکم بر صحنه نبرد پاسخ های مناسب و سریع اتخاذ و اعمال نماید. برنامه ریزی تنها در شرایط تحت کنترل قابل اجراست در حالیکه در محیطی که شرایط همواره در حال تغییر است، برنامه های دو طرف در رقابت با هم تداخل کرده و شرایط غیرمترقبه پدید می آورند. هنر جنگ همچنین در استراتژی های مدیرینی و کسب و کار مورد استفاده قرار گرفته است.

این کتاب در فروشگاه نشر درقلم به فروش می رسد.

رمان «بینایی» شاهکار دیگری ست از ژوزه ساراماگو که بعد از رمان «کوری» نوشته شده است و توسط فرزانه حاجیلوئیان به فارسی برگردانده شده است. ماجرای بینایی در همان شهری اتفاق می افتد که مردم رمان کوری در آن زندگی می کردند. این رمان ساراماگو نیز مانند رمان قبلی اش کوری، کنایه ای ست به حکومت هایی که در ظاهر دموکرات اند اما در عمل دیکتاروی هستند. داستان از یک روز انتخابات شروع می شود و باران آنقدر شدید می بارد که کسی به خودش زحمت نمی دهد که از خانه برای رای دادن بیرون بیاید. سیاستمداران از این اتفاق وحشت کرده اند و به این فکر می کنند که آیا باید انتخابات را به روز دیگری موکول کنند یا نه. حول و حوش ساعت 3 باران بند می آید. ناگهان مردم به سمت شعبه های اخذ رای هجوم می برند و رای می دهند. اما وقتی که رای ها شمرده می شود، متوجه می شوند بالای 70 درصد رای ها سفید است. مردم عصبانی هستند. یک وضعیت اضطراری اعلام شد. مردم خاطرات وحشتناک بیماری کوری ای که چهار سال پیش شهر را فرا گرفته بود و فقط یک خانم توانسته بود بینایی اش را حفظ کند به یاد می آورند. آیا آن خانم پشت همه ی این اتفاقات است؟ بخشی از ترجمه ی روان و دقیق این کتاب را می خوانیم:« وجدان که خیلی از آدم های بی فکر آن را زیر پا می گذارند و خیلی های دیگر انکارش می کنند، چیزی است که وجود دارد و همیشه وجود داشته است. اختراع فلاسفه ی عهد دقیانوس نیست، یعنی اختراع زمانی که روح چیزی جز یک قضیه مبهم نبود. با گذشت زمان، همراه با رشد اجتماعی و تبادل ژنتیکی کار ما به آنجا کشیده که وجدان را در رنگ خون و شوری اشک پیچیده ایم و انگار که این هم بس نبوده، چشم ها را به نوعی آیینه رو به درون بدل کرده ایم، نتیجه این است که چشم ها غالبا آنچه را سعی داریم با زبان انکار کنیم بی پروا لو می دهند.»

رمان «ناطوردشت» جزو 100 رمان برتر جهان نوشته ی نویسنده ی آمریکایی «جی. دی. سالینجر» (جروم دیوید سالینجر) است. این رمان به قلم خانم مینا کریمی به فارسی روان ترجمه شده است. ناطور دشت از زبان نوجوان 16 ساله ای به نام هولدن کالفید است که طغیان می کند، از جامعه می گریزد و دوست دارد به سبک خودش زندگی کند. او در مرحله عبور از نوجوانی به جوانی است و در حالتی افسرده و بی حوصله به سر می برد. او از مرسه اش در پنسیلوانیا اخراج شده است و باید به خانه پیش پدر و مادرش در نیویورک برگردد. کل داستان در طول 3 روزی که هولدن کالفید در حال بازگشت به نیویورک است روایت می شود. قضاوت در مورد این پسر یا در مورد داستانش هم می تواند برای ما بسیار ساده باشد و هم بسیار سخت. شاید تنها چیزی که می توان در مورد هولدن گفت این باشد که او در جهانی به دنیا آمد که به دنبال زیبایی نبود و حتی سعی می کرد زیبایی ها را از بین ببرد. صدای اقشار مختلف جامعه در این رمان شنیده می شود. صدای کودکان، صدای آدم بزرگ ها و صداهای زیرزمینی، اما صدای هولدن از همه رسا تر و بلندتر است. شخصیت او فریادی از رنج و لذت است. اما مثل عاشق ها یا شاعر ها بیشترِ رنج ها را در خود می ریزد و لذت و آسایش را برای دیگری می خواهد. ناطورِ دشت به معنی نگهبان باغ و دشت است و ارتباط این عنوان با داستان در بخش های انتهایی کتاب مشخص می شود. جایی که هولدن کالفید به خواهرش می گوید می خواهم ناطور دشت شوم تا وقتی که کودکان به لبه ی پرتگاه نردیک می شوند، آنها را از پرت شدن در دره نجات دهم. این کتاب از زبان هولدن کالفید روایت می شود و گاهی لحنش خودمانی و بعضاً رکیک می شود. ناطوردشت برای بزرگسالان نوشته شده است. از این رو ممکن است این کتاب برای نوجوانان زیر 14 سال مناسب نباشد. مینا کریمی در ترجمه ی ناطوردشت به خوبی حق مطلب را ادا کرده است و حس خودمانی بودن شخصیت هولدن را به زیبایی به مخاطب القا می کند. در بخشی از ترجمه ی کتاب میخوانیم:« فقط می دانم دلم برای همه ی کسانی که در موردشان صحبت کردم، تنگ می شود. مثلا حتی برای آکلی و استرادلیتر، حتی برای موریس لعنتی هم دلم تنگ می شود. واقعا عجیب است. هیچ وقت راجع به کسی صحبت نکنید. اگر راجع به افراد صحبت کنید، دلتان برای تک تکشان تنگ خواهد شد.»

این کتاب در فروشگاه نشر درقلم به فروش می رسد.

ساعات پایانی جمعه شب بود که این اتفاق رخ داد. آن روز صبح هیچ چیز مشکوکی وجود نداشت. پسرم را به مدرسه فرستادم و شوهرم هم به آرایشگاه رفت. مشغول آماده کردن ناهار بودم که شوهرم از آرایشگاه بازگشت. او گفت:« به نظر می رسد که نیروگاه هسته ای آتش گرفته. آنها می گویند که نباید رادیو را خاموش کنیم.» یادم رفت بگویم که ما در پریپیات نزدیک رآکتور زندگی می کردیم. هنوز هم می توانم آن درخشش قرمز رنگ را ببینم.
انگار رآکتور در حال تابش بود. این آتش معمولی نبود، نوعی آزاد شدن گازها بود. خیلی زیبا بود. هیچگاه چنین چیزی را حتی در فیلم ها هم ندیده بودم. آن روز عصر همه به بالکن هایشان آمده بودند و آنهایی هم که نبودند به منزل دوستانشان رفته بودند. ما در طبقه ی نهم زندگی می کردیم و دید بسیار فوق العاده به رآکتور داشتیم. مردم بچه هایشان را بیرون آورده بودند، آنها را بلند می کردند و می گفتند:« ببین! به خاطر بسپار!» و افرادی که در رآکتور کار می کردند، از قبیل مهندسین، کارگران و فیزیکدانان همگی در میان آن غبار سیاه ایستاده بودند، صحبت می کردند، نفس می کشیدند و شگفت زده شده بودند. مردم از اطراف با ماشین و دوچرخه به آنجا می رفتند تا از نزدیک همه چیز را ببینند. ما نمی دانستیم که مرگ می تواند تا این حد زیبا باشد. تمام شب را نتوانستم بخوابم. ساعت هشت صبح آن روز نظامیان با ماسک ضدگاز تمام خیابان ها را گرفته بودند. وقتی که آنها را با آن وسایل نقلیه نظامی در خیابان ها دیدیم اصلا نترسیدیم، و برعکس آرامش هم پیدا کردیم. وقتی که ارتش اینجاست یعنی همه چیز درست خواهد شد. ما نمی دانستیم که آن « اتم کوچک صلح آمیز» می تواند انسان ها را به کام مرگ بکشاند، و اینکه انسان در برابر قوانین فیزیک بسیار بی دفاع است…

ما آن‌قدر فرصت و قدرت و انرژی نداریم که به همه چیز اهمیت بدهیم. باید بی‌خیال خیلی چیزها بشویم تا بتوانیم تمام فکر و ذهن و انتخاب‌ها و تصمیم‌های خود را، روی گزینه‌ی محدود و مشخص، متمرکز کنیم. 

بنابراین کتاب هنر ظریف بی خیالی درباره‌ی بی خیالی نیست؛ بلکه اتفاقاً درباره‌ی توجهِ بیش از حد به اهداف و ارزش های کلیدی و بی‌خیالی و بی‌توجهی نسبت به حاشیه‌های دیگر است (حتی اگر دیگران، آن حاشیه‌ها را، اصل بدانند).

چند جمله از کتاب هنر ظریف بی خیالی

این کتاب در فروشگاه نشر درقلم به فروش می رسد.

انتشارات دُرقلم منتشر کرد:

آخرین اثر جنین کامینز که در سال 2020 در امریکا منتشر شده است، هم اکنون با ترجمه ی سلیس آقای امان ا… ارغوان و خانم هاجر شکری در سراسر ایران در دسترس علاقه مندان می باشد.

بنابر یادداشت نویسنده تمام آمار و رویدادهای کتاب واقعی است.تنها نام شخصیت ها تغییر یافته. حقایقی عریان و تکان دهنده که گاه با تخیل پهلو می زند. نویسنده بر اساس یادداشت های میدانی و صحبت با مهاجران غیرقانونی و نیز ارتباط گرفتن با مردمان آن سوی دیوار مرزی امریکا، رنج  این مردمان را در قالب داستان به رشته‌ی تحریر در آورده است. بخش اعظم رمان در مکزیک سرزمین کارتل‌ها می گذرد. هر کس بخواهد از خشونت های آنان جان سالم به در ببرد باید…