اصفهان نصف جهان جزو نخستین آثار هدایت است، و هدایت آن‌را دو سال پس از بازگشت از فرانسه، یعنی در سی سالگی، در جریان یک سفر کوتاه به اصفهان، نوشته است. آثار پیشین او، مقدمه‌ای بر رباعیات خیام (1302)، انسان و حیوان (1303)، فواید گیاه خواری(1306)، زنده به گور(1309)، پروین دخترساسان(1309) و ترجمه چند داستان کوتاه از نویسندگان اروپایی، تنوع فعالیت ادبی‌اش را، به عنوان یک نویسنده آزامایش‌گر و «همه فن حریف»، نشان می‌دهد. اصفهان نصف جهان در میان این آثار، و حتی آثاری که هدایت بعدها تالیف کرد، کاملا ممتاز است، و نخستین نمونه از یک «گونه»ی کهن سال ادبی –سفرنامه نویسی- در میان نویسندگان نسل اول ما –نوسندگان ادبیات داستانی- است. صفهان نصف جهان یک اثر «آزمایشی» است، و در آن نویسنده قصه سفر خود را به یک شهر اسطوره‌ای و «افسانه آمیز» باز می‌گوید، شهری که به تعبیر نویسنده مانند حکایت‌های هزارو یک شب است. طرز برخورد هدایت با شهر و مردم اصفهان و نوع برداشت فرهنگی و مردم شناختی او با طرز برخورد سیاحان و نویسندگانی که پیش از هدایت از اصفهان دیدن کرده‌اند و شرح دیدار خود را نوشته‌اند کاملا متفاوت است. در اصفهان نصف جهان هدایت، به خلاف رسم مالوف سفرنامه نویسان پیش از خود، نه نقشه‌ای، نه عکسی، نه طول وعرض جغرافیایی و مساحت و جمعیت اصفهان را به دست می‌دهد و نه در باره کوه و دره و دشت و دمن و رودها و قنوات و بلوکات و آب و هوا در فصول چهارگانه چیزی می‌گوید. هدایت حتی از شرح و توصیف «جغرافیای طبیعی» و «جغرافیای انسانی» شهر اصفهان نیز پرهیز دارد، و فقط در مقام یک نویسنده «نوآور» پاره‌ای از لحظات تجربه خود را از سفری سه چهار روزه ضبط کرده است. امتیاز اصفهان نصف جهان در کیفیت شخصی و درونی نگاه بی‌پیرایه هدایت است؛ به طوری که ما صدای «شخصی» نویسنده را از لابه‌لای متن سفرنامه می‌شنویم

کتاب «وغ وغ ساهاب» نوشته‌ی نویسنده و مترجم برجسته‌ی معاصر«صادق هدایت» است. هدایت در این اثر خود با زبان طنز به وضعیت اجتماعی، سیاسی و ادبی زمان خود انتقاد می‌کند. موضوعات پرداخته شده در این کتاب به‌صورت مجزا و تحت عنوان مجموعه‌ای از قضیه‌ها ارائه شده است. هر قضیه به موضوع خاصی می‌پردازد؛ از مسخره‌کردن آرتیست‌ها تا جایزه‌ی نوبل و خواب راحت. هدایت به‌عمد در متن، کلمات را با غلط‌های املایی آورده است. برای مثال قضیه‌ها را به شکل «غزیه» نوشته است. در بخشی از «غزیه‌ی کینگ کونگ» می‌خوانیم: «دست دراز کرد از تو پنجره او را ربود. با عجله رفت روی آسمان خراش، معشوقه‌اش را گذاشت زمین یواش. آرپلان‌ها روی هوا می‌پریدند، ناگهان کینگ کونگ را از دور دیدند، بس که به طرف او تیر انداختند. تمام جونش را خونین و مالین کردند. عاقبت سرش گیج خورد روی گراتیسه‌ل. چشمش سیاهی رفت از آن بالا شد ول روی گل، بینوا میمون شهید عشق شد، از بالای عمارت افتاد و مرد.» «دیوار»، «زند و هومن یسن»، «زنده به‌گور»، «سگ ولگرد»، «سه قطره خون»، «گروه محکومین»، «مسخ»، «نوشته‌های پراکنده» و… از دیگر آثار هدایت هستند.